Sátira

Sátira
(Del lat. satira.)
sustantivo femenino
1 LITERATURA Composición literaria, en prosa o en verso, de carácter crítico moralizador o irónico, que ridiculiza o censura la realidad cotidiana y a sus personajes.
ANTÓNIMO apología
2 Dicho agudo y mordaz con el que se pretende criticar o censurar a una persona o cosa:
dedicó una sátira al presidente.
ANTÓNIMO elogio

* * *

sátira (del lat. «satўra») f. Discurso, escrito o dicho en que se *ridiculiza algo o a alguien. ⇒ Epigrama, pasquín [o pasquinada], vejamen. ➢ Pasquinar, satirizar.

* * *

sátira. (Del lat. saty̆ra). f. Composición poética u otro escrito cuyo objeto es censurar acremente o poner en ridículo a alguien o algo. || 2. Discurso o dicho agudo, picante y mordaz, dirigido a este mismo fin.

* * *

Subgénero lírico que expresa indignación hacia alguien o algo, con propósito moralizador, lúdico o meramente burlesco. Se escribe en prosa o verso, o alternando ambas formas (sátira menipea). Surge en Grecia (Aristófanes, Bion, Menipo de Gádara, Arquíloco, Luciano de Samosata), pero se desarrolla fundamentalmente en Roma (Ennio, Lucilio, Varrón, Catulo, Horacio, Juvenal, Persio, Marcial, por orden cronológico). Tanto es así, que Marco Fabio Quintiliano consideraba a la sátira como un género completamente romano.

* * *

femenino Composición escrita para censurar acremente o poner en ridículo a personas o cosas.
LITERATURA Discurso o dicho agudo y mordaz, que censura o ridiculiza a alguien o algo. Las principales manifestaciones tienen que buscarse en Grecia: Menipo, Aristófanes, etc. En Roma brillaron en este género Lucilio, Horacio, Marcial y Juvenal. Durante la Edad Media aparece la sátira alegórica y la sátira moral, dirigida a diversas clases sociales. Desde el s. XVII es un género cultivado por un gran número de autores: Quevedo, Gracián, Iriarte, Molière, Voltaire, Ariosto, Alfieri, Huxley, etc., hasta la era moderna, en que destacan figuras como Chesterton o Bertold Brecht.

* * *

Forma artística en la cual los vicios, vanidades, abusos o mezquindades de la humanidad o de un individuo son destacadas y condenadas mediante la ridiculización, la irrisión, el escarnio, la ironía, u otros métodos similares, muchas veces con miras a su superación.

Suele manifestarse en la literatura y el teatro, pero también en otros medios como el cine, las artes visuales y las caricaturas políticas. Si bien ya se cultivaba en la literatura griega, particularmente en las obras de Aristófanes, la sátira suele seguir el modelo de los escritores de la antigua Roma, Horacio o Juvenal. Para Horacio, el escritor de sátiras es un individuo cultivado y cosmopolita que ve la insensatez en todas las manifestaciones de la vida social, pero que siente una inclinación mayor por la risa y la burla que por la ira y la indignación. El satírico que presenta Juvenal en sus poemas es un hombre justo que se siente horrorizado e iracundo por la corrupción que lo rodea. Sus perspectivas particulares sobre la realidad social produjeron los subgéneros de la sátira, identificados por John Dryden como sátira cómica y sátira trágica.

Enciclopedia Universal. 2012.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую
Sinónimos:

Antónimos:

Mira otros diccionarios:

  • satiră — SÁTIRĂ, satire, s.f. Scriere în versuri sau în proză în care sunt criticate defecte morale ale oamenilor sau aspecte negative ale societăţii, cu intenţii moralizatoare; p. gener. scriere sau discurs cu caracter batjocoritor, muşcător. ♦ Categorie …   Dicționar Român

  • satira — / satira/ s.f. [dal lat. satŭra, femm. dell agg. satur pieno, sazio e per estens. vario, misto , secondo antiche interpretazioni connesso con la lanx satura, il piatto di primizie offerto ritualmente agli dèi]. 1. (crit.) [composizione poetica… …   Enciclopedia Italiana

  • sátira — sustantivo femenino 1. Obra literaria, en prosa o en verso, que ridiculiza o censura a una persona o una cosa: Es famosa su sátira contra los malos poetas. 2. Obra, comentario o discurso que ridiculiza o censura a una persona o una cosa: La… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • satira — sàtira ž <G mn sȁtīrā> DEFINICIJA knjiž. djelo u kojem se izvrgavaju podsmijehu i poruzi ljudske slabosti i negativne strane ljudskih grupa, staleža, nosilaca vlasti itd. ETIMOLOGIJA lat. satura: mješavina, smjesa …   Hrvatski jezični portal

  • sàtira — ž 〈G mn sȁtīrā〉 knjiž. djelo u kojem se izvrgavaju podsmijehu i poruzi ljudske slabosti i smiješne strane ljudskih grupa, staleža, nosilaca vlasti itd. ✧ {{001f}}lat …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • sátirã — / satírã s. f., g. d. art. sátirei/ satírei; pl. sátire/satíre …   Romanian orthography

  • satira — SATIRÁ vb. v. ridiculiza, satiriza. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime …   Dicționar Român

  • sátira — s. f. 1. Poesia em que o autor mete a ridículo os vícios ou defeitos de uma época ou pessoa. 2. Censura jocosa …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sátira — (Del lat. saty̆ra). 1. f. Composición poética u otro escrito cuyo objeto es censurar acremente o poner en ridículo a alguien o algo. 2. Discurso o dicho agudo, picante y mordaz, dirigido a este mismo fin …   Diccionario de la lengua española

  • Sátira — La sátira es un subgénero lírico que expresa indignación hacia alguien o algo, con propósito moralizador, lúdico o meramente burlesco. Se escribe alternando ambas formas (sátira informal). Estrictamente la sátira es un género literario, pero… …   Wikipedia Español

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”